POLSKA   HISTORIA   HDK

Pierwszy w kraju ośrodek zajmjmujący się problemami krwiodawstwa został utworzony w 1935 roku przy Szpitalu Polski ego Czerwonego Krzyża w Warszawie. Otrzymał on nazwę Instytutu Pobierania i Konserwacji Krwi. Rok póżniej Polski Czerwony Krzyż zorganizował w Łodzi Centralną Stację Wypadkową, w skład której wchodził Ośrodek Przetaczania Krwi. W pierwszych latach działalności obydwa ośrodki zajmowały się opracowaniem zasad i podstaw leczenia krwią i ich popularyzacą.

W ostatnim roku przed wybuchem II wojny światowej działały w Polsce trzy ośrodki przetaczania krwi. Dysponowały one około tysiącem stałych krwiodawców. W czasie wojny gwałtownie wzrosło zapotrzebowanie na krew. Masowo zgłaszać się zaczęli honorowi dawcy krwi, a jako pierwsze oddały krew sanitariuszki i pielęgniarki. W okresie Powstania Warszawskiego masowy, spontaniczny i bezinteresowny udział, a w szczególności kobiet i młodzieży należy do najpiękniejszych kart historii Polskiego Czerwonego Krzyża.

Pierwsza stacja przetaczania krwi po wojnie powstała już w marcu 1945 roku w Łodzi. Pracami jej w początkowym okresie kierował prof. Ludwik Hirszfeld.

Do 1950 roku utworzono 14 stacji krwiodawstwa dysponujących 6500 dawcami. Pracami ich kierował Resort Pomocy Doraźnej i Krwiodawstwa Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża. Opracował on pierwsze regulaminy dla placówek słóżby krwi i pierwszy regulamin organizacyjny krwiodawstwa w Polsce, Polski Czerwony Krzyża prowadzi rekrutację dawców, pobieranie, konserwację i wydawanie szpitalom krwi, szkolenie lekarzy w zakresie leczenia krwią oraz organizuje kursy dla personelu pomocniczego.

2 czerwca. 1958 roku Rada Ministrów powołała do życia Instytut Hematologii w Warszawie. Słóżba krwi podporządkowana została resortowi zdrowia, Polski Czerwony Krzyż zajmuje się odtąd całością promocji i organizacji ruchu honorowy ch dawców krwi.

W pierwszych latach działalności Instytut zajmował się systematyzowaniem i ujednoliceniem przepisów leczenia krwi ą oraz tworzeniem nowych placówek służby krwi. Instytut prowadzi także szkolenie fachowe pracowników nauki, laborantów i techników.

Działalność Polskiego Czerwonego Krzyża w tym okresu skupiała się wokół zagadnień promocji krwiodawstwa i rekrutacj i dawców. Masowo wydawano plakaty, popularne broszury, setki tysięcy ulotek i innych wydawnictw. Wiele uwagi Polski Czerwony Krzyż poświęcił akcji uświadamiania braku szkodliwości oddawania krwi. Do najczęściej stosowanych form promocyjnych należały prowadzone w zakładach pracy, szkołach i innych instytucjach pogadanki referaty i wykłady. Propagatorzy PCK prowadzili działalność zachęcającą do oddawania krwi także bezpośrednio na stanowiskach pracy.

Wiele materiałów na temat krwiodawstwa publikowała prasa centralna i gazety regionalne. Wiele audycjiemitowały radio i telewizja.

Dla najaktywniejszych dawców organizowane były spotkania, podczas których wręczano podziękowania, dyplomy, a najbardziej zasłużeni otrzymywali pamiątkowe upominki i odznaczenia. W tym czasie organizowane były wyjazdowe ekipy do zakładów pracy, podczas których pobierano krew od chętnych.